ชื่อเรื่อง รักเอย ภาคเดธโน้ต
ผู้แต่ง mirininthemoon
สำนักพิมพ์ ห้องสมุด
โรมานซ์ ร่วมสมัย/ไซ-ไฟ
เรื่องย่อ
ทัดดาว...ยาอายุวัฒนะนั้นไม่มีหรอก
แคว้นชิงก็ไม่มีในประวัติศาสตร์
แม่ทัพเว่ยก็ไม่มีจริง
ผมสร้างโลกของผมแล้วเชื้อเชิญให้คุณเข้ามา
เพราะผมอยากเป็นคนสำคัญ
อยากรู้สึกถูกรัก
ผมอยากเป็นฮีโร่ของคุณ
จาก... DeathNote
REVIEW
เป็นนิยายไทยเล่มแรกในรอบปีที่หยิบมาอ่าน ...
แดนคือชายหนุ่มผู้มีร่างกายพิการ แต่หัวใจของเขาไม่ได้พิการตามไปด้วยเลย เมื่อทัดดาวได้เข้ามาในชีวิตของเขา หญิงสาวก็ยอมเปิดโอกาสให้เขาสำหรับที่ว่างในหัวใจของเธอ แม้ว่าทัดดาวจะต้องเจ็บปวดกับการบอกลาเพื่อนคนเดียวที่แสนจะผูกพันธ์เป็นเวลาร่วมเก้าเดือนในโลกออนไลน์ของเธอ แต่เธอก็ตระหนักว่าเธอเองอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง ดังนั้นทัดดาวจึงตัดขาดกับ 'เดธโน๊ต' ด้วยความโศกเศร้าในที่สุด
เมื่อทัดดาวตกลงเป็นแฟนกับแดน หลังจากนั้นคนรักของหญิงสาวก็ถูกหมายหัว แดนถูกรุมซ้อมจนร่างกายย่อยยับ แต่เขาก็เอาชีวิตรอดมาได้เมื่อตัวเองหลบไปอยู่ในโลกอีกโลกที่เขาสร้างขึ้นมา ทัดดาวตอนนี้มีหน้าที่ปฏิบัติภารกิจที่แดนป้อนคำสั่งมาให้จากโทรศัพท์มือถือของเขา โดยคนที่ทำงานอยู่ใกล้ตัวนี่แหละ ! คือคนที่โยงใยอยู่เบื้องหลังเรื่องราวทั้งหมด
แดนเชิญทัดดาวเข้าไปในโลกของเขา โลกที่ทั้งคู่สามารถที่จะรักกันได้โดยไม่มีขีดศักยภาพ แต่ยังไงทั้งคู่ก็ไม่สามารถที่จะหนีโลกแห่งความเป็นจริงพ้นอยู่ดี เมื่อร่างของแดนยังนอนรักษาตัวไม่ได้สติอยู่ในโรงพยาบาล
ทัดดาวโดนจับตัวไปในโลกแห่งความเป็นจริง แดนเลยต้องหาทางช่วยหญิงสาวมาให้จงได้ แต่ความรักของทั้งคู่กลับไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด เมื่อแดนวาดฝันที่เขาจะมอบให้กับทัดดาว ครอบครัวของหญิงสาวกลับเป็นอุปสรรคชิ้นโตที่เขาต้องข้ามผ่าน ระยะทางที่ทัดดาวถูกส่งไปเรียนต่อเป็นเวลาหนึ่งปีคือเครื่องพิสูจน์ความรักที่แดนมีต่อทัดดาว ............
...........................................................
เราไม่ได้คาดหวังกับนิยายเล่มนี้มากนัก และนิยายเล่มนี้ก็ไม่ได้ทำให้เราผิดหวังมากด้วย แต่เรากลับไม่ชอบนิยายเล่มนี้ เหมือนกับเสื้อผ้าสักชุดที่แม้ว่ามันจะถูกออกแบบมาสวยขนาดไหน แต่มันก็ยังไม่เหมาะกับเราอยู่ดี นั่นคือความรู้สึกหลังจากที่เราอ่านนิยายเล่มนี้จบ ...
ด้วยความเว่อร์วังแฟนตาซีที่เตลิดจนเลยขอบเขตไปมาก ทำให้อารมณ์ร่วมของเราหลุดตั้งแต่ที่ background ถูกเซตอยู่ในปี 2014 แต่เทคโนโลยีที่ก้าวล้ำหน้าไปมาก เราไม่ได้คาดหวังว่า mirininthemoon จะต้องเขียนให้มันออกมาสมจริงหรือมี reference มาอ้างแต่อย่างใด แต่สิ่งที่เราคาดหวังว่านิยายทุกเรื่องต้องมีก็คือ ... ความแนบเนียนของเนื้อหา ....
การวางคาแรคเตอร์ของแดนที่ดูไม่ค่อยเนียนเท่าไรนักในความคิดของเรา หากคุณอ่านตอนพิเศษตอนที่สองจบแล้วย้อนกลับไปอ่านบทแรกๆของนิยายเรื่องนี้ใหม่ ถือว่ามีอยู่หลายจุดเลยทีเดียวเชียวที่ตอนพิเศษไม่ match กับแดนที่นำเสนอมาในตอนแรก (อย่างตอนท้ายที่ดาวคิดจะตามหาแดน แต่พอเจอกันอีกครั้งกลับจำไม่ได้ ?) เราเข้าใจว่าผู้แต่งพยายามจะสร้างมิติของแดนออกมาให้มากที่สุด คุณทำได้ดีแล้วที่เอ่ยถึงที่มาว่าแดนกับดาวพบกันได้ยังไง แต่ถึงกระนั้น ... เรากลับไม่ได้ผูกพันธ์กับตัวละครนี้เลย เพราะคาแรคเตอร์ของแดนมันยังดูลอยอยู่ๆ คุณสร้างให้เขาพิการ ให้เขามีพลังใจและจัดเจนในการมองโลก พยายามที่จะ present ว่าตัวละครตัวนี้เป็นตัวละครสีเทาๆ ไม่ได้ขาวและไม่ได้ดำไปเสียหมด
อีกสิ่งหนึ่งที่เราสงสัยตอนฉากที่หมอทีไปฝังเข็มให้แดน แล้วจู่ๆเจ้าตัวก็ลุกพรวดไปหาทัดดาว ไปฟีทเจอร์ริ่งกันอย่างดุเดือด ไปแบกของแบกกระสอบข้าวไรงี้ แต่ตอนท้ายกลับมานอนพังพาบอยู่ในห้องในสภาพร่างกายที่ยับเยินเสียหาย คือนั่นเป็นผลมาจากการฝังเข็มหรอเลยทำให้ลุกจากเตียงไปทำหน้าที่ฮีโร่ได้ ? หรือเราเข้าใจผิดไปเอง อะไรยังไง งง ?
เป็นนิยายไทยเล่มแรกในรอบปีที่หยิบมาอ่าน ...
แดนคือชายหนุ่มผู้มีร่างกายพิการ แต่หัวใจของเขาไม่ได้พิการตามไปด้วยเลย เมื่อทัดดาวได้เข้ามาในชีวิตของเขา หญิงสาวก็ยอมเปิดโอกาสให้เขาสำหรับที่ว่างในหัวใจของเธอ แม้ว่าทัดดาวจะต้องเจ็บปวดกับการบอกลาเพื่อนคนเดียวที่แสนจะผูกพันธ์เป็นเวลาร่วมเก้าเดือนในโลกออนไลน์ของเธอ แต่เธอก็ตระหนักว่าเธอเองอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง ดังนั้นทัดดาวจึงตัดขาดกับ 'เดธโน๊ต' ด้วยความโศกเศร้าในที่สุด
เมื่อทัดดาวตกลงเป็นแฟนกับแดน หลังจากนั้นคนรักของหญิงสาวก็ถูกหมายหัว แดนถูกรุมซ้อมจนร่างกายย่อยยับ แต่เขาก็เอาชีวิตรอดมาได้เมื่อตัวเองหลบไปอยู่ในโลกอีกโลกที่เขาสร้างขึ้นมา ทัดดาวตอนนี้มีหน้าที่ปฏิบัติภารกิจที่แดนป้อนคำสั่งมาให้จากโทรศัพท์มือถือของเขา โดยคนที่ทำงานอยู่ใกล้ตัวนี่แหละ ! คือคนที่โยงใยอยู่เบื้องหลังเรื่องราวทั้งหมด
แดนเชิญทัดดาวเข้าไปในโลกของเขา โลกที่ทั้งคู่สามารถที่จะรักกันได้โดยไม่มีขีดศักยภาพ แต่ยังไงทั้งคู่ก็ไม่สามารถที่จะหนีโลกแห่งความเป็นจริงพ้นอยู่ดี เมื่อร่างของแดนยังนอนรักษาตัวไม่ได้สติอยู่ในโรงพยาบาล
ทัดดาวโดนจับตัวไปในโลกแห่งความเป็นจริง แดนเลยต้องหาทางช่วยหญิงสาวมาให้จงได้ แต่ความรักของทั้งคู่กลับไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด เมื่อแดนวาดฝันที่เขาจะมอบให้กับทัดดาว ครอบครัวของหญิงสาวกลับเป็นอุปสรรคชิ้นโตที่เขาต้องข้ามผ่าน ระยะทางที่ทัดดาวถูกส่งไปเรียนต่อเป็นเวลาหนึ่งปีคือเครื่องพิสูจน์ความรักที่แดนมีต่อทัดดาว ............
...........................................................
เราไม่ได้คาดหวังกับนิยายเล่มนี้มากนัก และนิยายเล่มนี้ก็ไม่ได้ทำให้เราผิดหวังมากด้วย แต่เรากลับไม่ชอบนิยายเล่มนี้ เหมือนกับเสื้อผ้าสักชุดที่แม้ว่ามันจะถูกออกแบบมาสวยขนาดไหน แต่มันก็ยังไม่เหมาะกับเราอยู่ดี นั่นคือความรู้สึกหลังจากที่เราอ่านนิยายเล่มนี้จบ ...
ด้วยความเว่อร์วังแฟนตาซีที่เตลิดจนเลยขอบเขตไปมาก ทำให้อารมณ์ร่วมของเราหลุดตั้งแต่ที่ background ถูกเซตอยู่ในปี 2014 แต่เทคโนโลยีที่ก้าวล้ำหน้าไปมาก เราไม่ได้คาดหวังว่า mirininthemoon จะต้องเขียนให้มันออกมาสมจริงหรือมี reference มาอ้างแต่อย่างใด แต่สิ่งที่เราคาดหวังว่านิยายทุกเรื่องต้องมีก็คือ ... ความแนบเนียนของเนื้อหา ....
การวางคาแรคเตอร์ของแดนที่ดูไม่ค่อยเนียนเท่าไรนักในความคิดของเรา หากคุณอ่านตอนพิเศษตอนที่สองจบแล้วย้อนกลับไปอ่านบทแรกๆของนิยายเรื่องนี้ใหม่ ถือว่ามีอยู่หลายจุดเลยทีเดียวเชียวที่ตอนพิเศษไม่ match กับแดนที่นำเสนอมาในตอนแรก (อย่างตอนท้ายที่ดาวคิดจะตามหาแดน แต่พอเจอกันอีกครั้งกลับจำไม่ได้ ?) เราเข้าใจว่าผู้แต่งพยายามจะสร้างมิติของแดนออกมาให้มากที่สุด คุณทำได้ดีแล้วที่เอ่ยถึงที่มาว่าแดนกับดาวพบกันได้ยังไง แต่ถึงกระนั้น ... เรากลับไม่ได้ผูกพันธ์กับตัวละครนี้เลย เพราะคาแรคเตอร์ของแดนมันยังดูลอยอยู่ๆ คุณสร้างให้เขาพิการ ให้เขามีพลังใจและจัดเจนในการมองโลก พยายามที่จะ present ว่าตัวละครตัวนี้เป็นตัวละครสีเทาๆ ไม่ได้ขาวและไม่ได้ดำไปเสียหมด
อีกสิ่งหนึ่งที่เราสงสัยตอนฉากที่หมอทีไปฝังเข็มให้แดน แล้วจู่ๆเจ้าตัวก็ลุกพรวดไปหาทัดดาว ไปฟีทเจอร์ริ่งกันอย่างดุเดือด ไปแบกของแบกกระสอบข้าวไรงี้ แต่ตอนท้ายกลับมานอนพังพาบอยู่ในห้องในสภาพร่างกายที่ยับเยินเสียหาย คือนั่นเป็นผลมาจากการฝังเข็มหรอเลยทำให้ลุกจากเตียงไปทำหน้าที่ฮีโร่ได้ ? หรือเราเข้าใจผิดไปเอง อะไรยังไง งง ?
สรุปคือเนื้อเรื่องของรักเอยยังดูลอยๆไปสำหรับเรา และเรายังไม่สามารถเข้าถึงเนื้อเรื่องและตัวละครได้มากพอที่จะมีความรู้สึกร่วมไปกับตัวละครนั้นๆ ทั้งๆที่อีกนิดเดียวแท้ๆ เราก็เกือบจะอินกับการจากลาของแดนดาวในตอนท้ายแล้ว เสียดายจริงๆ
คะแนน 7/10
No comments:
Post a Comment