สำนักพิมพ์ : เกรซ
ผู้เขียน : J.R.WARD
ผู้แปล : จิตอุษา
เรื่องย่อ
ในเงามืดยามราตรีของเมืองคาลด์เวลล์ นิวยอร์ก สงครามเผ่าพันธุ์ระหว่างแวมไพร์กับเหล่านักฆ่ากำลังขับเคี่ยวกันอย่างหฤโหด และมีกลุ่มภราดรลึกลับกลุ่มหนึ่ง...นักรบแวมไพร์หกคนผู้ปกป้องเผ่าพันธุ์ และบัดนี้หัวใจที่เย็นชาของนักล่าผู้ปราดเปรื่องกำลังจะได้รับความอบอุ่น ทั้งๆที่ไม่ยินยอมพร้อมใจ... วิชั่นผู้ปราดเปรื่องและไร้ความปรานี เขาเป็นบุตรชายของบลัดเลตเตอร์ เป็นผู้ครอบครองคำสาปมหันตภัยและความสามารถในการมองเห็นอนาคตที่น่าตกใจ เมื่อครั้งอยู่ในค่ายนักรบของบิดา เขาเป็นแวมไพร์ก่อนผ่านการแปรสภาพ เพราะเขาต้องพบกับความทุกข์ทรมานและการถูกทำร้าย ดังนั้นเมื่อมาเป็นสมาชิกของกลุ่มภราดร เขาจึงไม่สนใจความรักหรืออารมณ์ความรู้สึกใดๆ นอกจากมุ่งมั่นอยู่กับการเปิดฉากรบกับเลสเซนนิ่ง โซซายตี้เท่านั้น แต่แล้วอาการบาดเจ็บถึงชีวิตก็ทำให้เขาต้องเข้าไปอยู่ในความดูแลของศัลยแพทย์ชาวมนุษย์คนหนึ่ง แพทย์หญิงเจน วิทคอมบ์ผู้ทำให้เขาต้องเปิดเผยความเจ็บปวดในใจและได้ลิ้มรสชาติของความสุขที่แท้จริงเป็นครั้งแรกในชีวิต...จวบจนชะตากรรมที่เขาไม่ได้เลือกเอง นำพาเขาไปสู่อนาคตที่ไม่อาจเลือกได้...
REVIEW
เล่มนี้เป็นหนังสืออีกเล่มในชุด 'ภราดรผู้พิทักษ์' ที่น่าสนใจมากๆ
ตัวเอกของเล่มเรื่องนี้ก็คือ 'วี' หรือ 'วิชั่น' ซึ่งมีบทบาทโดดเด่นในเล่มที่แล้ว เขาเป็นเพื่อนสนิทของ 'บุทช์' และนอกจากนี้เขาก็ยังมีความรู้สึกที่มากกว่า 'เพื่อน' ให้กับอีกฝ่ายด้วย
วิชั่นได้รับบาดเจ็บจากการถูกยิงจนตกมาอยู่ในมือของศัลยแพทย์ 'เจน' หญิงสาวแปลกใจในระบบโครงสร้างร่างกายของเขาที่ไม่เหมือนกันมนุษย์ทั่วไป นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้หญิงสาวถูกชักนำเข้าสู่โลกของเหล่าภราดร
ความสัมพันธ์ระหว่างเจนและวีเติบโตมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อแต่ละฝ่ายต่างเปิดใจและเล่าความลับให้แก่กันและกันฟัง อุปสรรคเพียงอย่างเดียวก็คือ ... เจนเป็นมนุษย์ และวีต้องปล่อยหล่อนไปเมื่อเขาหายเป็นปกติแล้ว
วีไม่อยากปล่อยหล่อนไป เพราะเจนเป็นของเขา แต่เขาก็ยังเคลียร์ความรู้สึกของตนกับบุทซ์ไม่ได้เหมือนกัน แต่เมื่อทั้งคู่มีโอกาสได้คุยกันแล้ว วีก็ตัดสินใจเปิดอกคุยกับบุทซ์ว่าเขาเคยหอยากมีอะไรกับบุทซ์จริงๆแต่เมื่อเขารู้จักกับเจนแล้ว ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
เมื่อถึงเวลาที่่วีต้องลบความทรงจำของเจนและปล่อยหล่อนไป มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะต้องทำอย่างนั้นหลังจากที่ทั้งคู่ผ่านอะไรต่อมิอะไรด้วยกันมามากมายและเจนเป็นคนเดียวที่วีรู้สึกแบบนี้ด้วย
เจนถูกเลสเซอร์ยิงตายในคืนสุดท้ายของทั้งคู่ วีตัดสินใจจะคืนชีพให้เจนอีกครั้งแม้ว่านั่นเป็นความผิดมหันต์มากเพียงใดก็ตาม เดอะสไคร์บเวอร์จินมาห้ามเอาไว้ทันเสียก่อนที่วีจะพลั้งทำอะไรมากเกินไปกว่านี้ เจนสลายเป็นเถ้าถ่านต่อหน้าต่อตาวี ...
วีเสียใจ เขาร้องไห้เป็นครั้งแรกในชีวิตในขณะที่นอนกอดเถ้าถ่านของเจนไว้ในอ้อมแขน เดอะสไคร์บเวอร์จินมาหาวีและมองของขวัญให้กับเขานั่นก็คือเจน ... สุดที่รัดของเขา ในรูปของครึ่งวิญญาณครึ่งกายเนื้อ
สิ่งหนึ่งที่เราชอบมากๆในเล่มนี้ก็คือ ฝ่ายตัวร้ายหรือ 'เลสเซอร์' แทบจะไม่มีบทบาทเลยในเล่มนี้ แล้วทางผู้เขียนไม่ได้มีการตัดการเล่าเรื่องไปหาฝ่ายเลสเซอร์ให้เป็นผู้เล่าด้วย เรารู้สึกว่าเล่มนี้น่ารำคาญน้อยลงเพราะเล่มก่อนๆหน้ามักจะมีการตัดเนื้อเรื่องแล้วไปเล่าในส่วนของเลสเซอร์อยู่บ่อยครั้ง ทำให้อารมณ์ไม่ค่อยปะติดปะต่อ (แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความประทับใจต่อหนังสือชุดนี้ลดน้อยลงแต่อย่างใด)
เราชอบคาแรคเตอร์ของวีมาก ด้วยความที่เป็นหนุ่มที่มี Conflict มาตั้งแต่ยังเล็ก เขาถูกบังคับให้ข่มขืนผู้ชาย และถูกทารุณกรรมอย่างโหดร้ายทารุณ ทำให้ลักษณะในเรื่องเซ็กส์ของเขาออกมาราวๆ Sexual Dominant คือผู้ที่นิยมเห็นคู่นอนของตนเองเจ็บปวด มีการใช้โซ่ แส้ กุญแจมือ เทียน และไม้เท้าในหนังสือเล่มนี้ด้วย ยิ่งฉากที่วีถูกเจนล่ามไว้นะ อื้อหือ ! >//////< อ่านแล้วเขินมากมาย
แต่สิ่งหนึ่งที่เราไม่ค่อยชอบก็คือ ... ลักษณะของความสัมพันธ์ของวีกับเจนที่มันดูคล้ายๆกับการก้าวกระโดดมากเกินไป ไม่กี่วันที่แล้ววียังรักบุทช์อยู่เลย พอเจอกับคุณหมอเจนปุ๊บ วีก็หันไปรักเจนซะงั้น ก็เข้าใจอยู่ว่าสัญชาตญาณแวมไพร์ในเรื่องที่มีเซ้นต์ในการบอกว่าใครต่อใครเป็น 'ของฉัน' แต่ตอนบุทช์ ... วีก็บอกแบบนี้ไม่ใช่หรือไงว่าบุทช์เป็น 'ของฉัน'
เล่มนี้จะมีการปูเรื่องราวสำหรับเล่มถัดไปคือ 'ฟิวรี่' และ 'คอร์เมีย' เราชอบคู่นี้นะ คอร์เมียดูบริสุทธิ์ ซื่อๆ ใสๆ ในขณะที่ฟิวรี่ก็เป็นหนุ่มพรหมจรรย์
อีกคนที่เราชอบมากๆก็คือ 'จอห์น แมธธิว' เล่มนี้ได้มีการเปลี่ยนสภาพเกิดขึ้นแล้ว จอห์นกลายเป็นแวมไพร์เต็มตัวไปเรียบร้อยแล้ว คาดว่าเล่มต่อๆไป ... บทของจอห์นจะเด่นขึ้นอีกมาก
ตอนแรกเราจะให้เล่มนี้ 8 คะแนนด้วยซ้ำ เพราะอ่านไปแล้วรู้สึกขัดใจหลายจุด อย่างเช่นตอนต้นๆเล่ม เรารู้สึกว่าไม่ถูกชะตากับสไคร์บเวอร์จินเลยอ่ะ ให้ตายเถอะ นางดู 'เยอะ' กับทุกเรื่อง ก็เข้าใจว่ารักวี แต่บางครั้งการแสดงออกบางอย่างของนางก็ดูทิฐิและทะนงตนมากเกินไปนะ -*-
แต่พออ่านๆไปแล้วชอบคาแรคเตอร์และนิสัยของวีที่สะกดคนอ่านอย่างเราได้อยู่หมัดจริงๆ ตัวละครตัวนี้ดูมีมิติและสมจริงมากๆ บอกเลยว่าชอบตัวละครของ 'วี' พอๆกับซาดิสท์เลยก็ว่าได้ เลย +1 ให้อีกคะแนนละกันตรงจุดนี้
คะแนน 9/10
สิ่งหนึ่งที่เราชอบมากๆในเล่มนี้ก็คือ ฝ่ายตัวร้ายหรือ 'เลสเซอร์' แทบจะไม่มีบทบาทเลยในเล่มนี้ แล้วทางผู้เขียนไม่ได้มีการตัดการเล่าเรื่องไปหาฝ่ายเลสเซอร์ให้เป็นผู้เล่าด้วย เรารู้สึกว่าเล่มนี้น่ารำคาญน้อยลงเพราะเล่มก่อนๆหน้ามักจะมีการตัดเนื้อเรื่องแล้วไปเล่าในส่วนของเลสเซอร์อยู่บ่อยครั้ง ทำให้อารมณ์ไม่ค่อยปะติดปะต่อ (แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความประทับใจต่อหนังสือชุดนี้ลดน้อยลงแต่อย่างใด)
เราชอบคาแรคเตอร์ของวีมาก ด้วยความที่เป็นหนุ่มที่มี Conflict มาตั้งแต่ยังเล็ก เขาถูกบังคับให้ข่มขืนผู้ชาย และถูกทารุณกรรมอย่างโหดร้ายทารุณ ทำให้ลักษณะในเรื่องเซ็กส์ของเขาออกมาราวๆ Sexual Dominant คือผู้ที่นิยมเห็นคู่นอนของตนเองเจ็บปวด มีการใช้โซ่ แส้ กุญแจมือ เทียน และไม้เท้าในหนังสือเล่มนี้ด้วย ยิ่งฉากที่วีถูกเจนล่ามไว้นะ อื้อหือ ! >//////< อ่านแล้วเขินมากมาย
แต่สิ่งหนึ่งที่เราไม่ค่อยชอบก็คือ ... ลักษณะของความสัมพันธ์ของวีกับเจนที่มันดูคล้ายๆกับการก้าวกระโดดมากเกินไป ไม่กี่วันที่แล้ววียังรักบุทช์อยู่เลย พอเจอกับคุณหมอเจนปุ๊บ วีก็หันไปรักเจนซะงั้น ก็เข้าใจอยู่ว่าสัญชาตญาณแวมไพร์ในเรื่องที่มีเซ้นต์ในการบอกว่าใครต่อใครเป็น 'ของฉัน' แต่ตอนบุทช์ ... วีก็บอกแบบนี้ไม่ใช่หรือไงว่าบุทช์เป็น 'ของฉัน'
เล่มนี้จะมีการปูเรื่องราวสำหรับเล่มถัดไปคือ 'ฟิวรี่' และ 'คอร์เมีย' เราชอบคู่นี้นะ คอร์เมียดูบริสุทธิ์ ซื่อๆ ใสๆ ในขณะที่ฟิวรี่ก็เป็นหนุ่มพรหมจรรย์
อีกคนที่เราชอบมากๆก็คือ 'จอห์น แมธธิว' เล่มนี้ได้มีการเปลี่ยนสภาพเกิดขึ้นแล้ว จอห์นกลายเป็นแวมไพร์เต็มตัวไปเรียบร้อยแล้ว คาดว่าเล่มต่อๆไป ... บทของจอห์นจะเด่นขึ้นอีกมาก
ตอนแรกเราจะให้เล่มนี้ 8 คะแนนด้วยซ้ำ เพราะอ่านไปแล้วรู้สึกขัดใจหลายจุด อย่างเช่นตอนต้นๆเล่ม เรารู้สึกว่าไม่ถูกชะตากับสไคร์บเวอร์จินเลยอ่ะ ให้ตายเถอะ นางดู 'เยอะ' กับทุกเรื่อง ก็เข้าใจว่ารักวี แต่บางครั้งการแสดงออกบางอย่างของนางก็ดูทิฐิและทะนงตนมากเกินไปนะ -*-
แต่พออ่านๆไปแล้วชอบคาแรคเตอร์และนิสัยของวีที่สะกดคนอ่านอย่างเราได้อยู่หมัดจริงๆ ตัวละครตัวนี้ดูมีมิติและสมจริงมากๆ บอกเลยว่าชอบตัวละครของ 'วี' พอๆกับซาดิสท์เลยก็ว่าได้ เลย +1 ให้อีกคะแนนละกันตรงจุดนี้
คะแนน 9/10
No comments:
Post a Comment